عفونت قارچی واژن شیوع زیادی دارد و احتمال بروز آن در دوران بارداری زیاد است ، عفونت قارچی واژن معمولا خطری برای جنین ایجاد نمی کند ولی اگر هنگام زایمان عود کرده باشد میتواند باعث عفونت قارچی و برفک دهان در نوزاد شود.
عفونت قارچی واژن ، شیوع زیادی دارد که ممکن است در بارداری ایجاد شود و نگرانی هایی را بوجود بیاورد. وجود تعداد کمی قارچ های میکروسکوپی و میکروارگانیسم های در واژن طبیعی است ولی اگر سرعت رشدشان افزایش پیدا کند و سایر میکروارگانیسم ها را تحت تاثیر قرار بدهد می تواند تبدیل به عفونت شده و مشکل ساز شود.
علت عفونت قارچی واژن در بارداری
سطح بالای استروژن در دوران بارداری باعث می شود که واژن گلیکوژن بیشتری تولید کند و محیط برای تغذیه و رشد سریعتر قارچ های داخل واژن مناسب شود.
برخی از محققین بر این باورند که ممکن است افزایش استروژن به طور مستقیم روی قارچ ها تاثیر بگذارد و باعث تکثیر سریعتر و چسبیدن بهتر آن ها به دیواره واژن شود.
ضمن این که استفاده مکرر و طولانی مدت از آنتی بیوتیک ها به دلیل از بین بردن همزمان باکتریهای خوب در بدن میتواند زمینه را برای بروز عفونت قارچی فراهم کند. مصرف آنتی بیوتیک در دوران بارداری میتواند علاوه بر از بین بردن باکتری های بیماری زا باعث از بین رفتن پربیوتیک های مفیدی شود که در واژن و روده ها زندگی میکنند.
علایم عفونت قارچی واژن در بارداری
علایم عفونت قارچی معمولا آزاد دهنده است و در صورت عدم درمان میتواند بدتر شود :
- خارش و التهاب واژن
- درد و سوزش و قرمز شدن داخل و بیرون واژن
- ترشحات پنیری بی بو و سفیدرنگ
- احساس درد و ناراحتی هنگام رابطه جنسی
- احساس سوزش هنگام ادرار کردن
درمان عفونت قارچی واژن
عفونت قارچی معمولا با داروهای ضد ثارچ بدون نسخه ای که در داروخانه ها به فروش می رسد و باید به داخل واژن تزریق شود قابل درمان است که در صورت استفاده و عدم بهبود باید به پزشک مراجه کنید تا از ترشحات واژن نمونه برداری نماید و با آزمایش پاپ اسمیر و معاینات دیگر داروی مناسب شما را تجویز نماید.
ولی بهتر است در دوران بارداری چنین ریسکی نکنید و بلافاصله برای شروع درمان مناسب به پزشک مراجعه کنید. چون ممکن است علایمی که دارید به دلیل عفونت دیگری ایجاد شده باشد و شما از داروی بدون نسخه اشتباه برای درمان استفاده کنید و درمان مناسب را به تاخیر بیندازید.
برای درمان عفونت قارچی معمولا از کرم واژینال یا شیاف واژینال ضد قارچ استفاده می شود که حاوی کلوتریمازول هستند.
میزان مصرف توسط پزشک مشخص می شود ولی به طور معمول باید هفت روز پشت سر هم از دارو استفاده کنید و بهترین زمان استفاده قبل از خواب است که امکان نشت دارو از واژن به بیرون را به حداقل می رساند.
برای استفاده از کرم واژینال ضد قارچ بهتر است مقداری از کرم را در ناحیه بیرون از واژن هم بمالید. معمولا چند روز بعد از شروع درمان علایم رو به بهبودی می رود و احساس آرامش پیدا می کنید.
در این مدت برای کاهش خارش شدید میتوانید از یک کیسه یخ یا خیس کردن مخل با آب سرد به مدت چند دقیقه استفاده کنید.
در صورتی که علایم زودتر از اتمام دوره درمان از بین رفت نباید درمان را قطع کنید چون احتمال برگشت قارچ را بالا می برید ، اتمام دوره درمان برای عفونت قارچی واژن اهمیت بسیار زیادی دارد. در صورتی که داروی تجویز شده تاثیر منفی داشت یا تغییری احساس نکردید برای تعویض دارو ، به پزشک مراجعه نمایید.
عوارض عفونت قارچی واژن در بارداری روی جنین
خوشبختانه عفونت قارچی واژن در بارداری به جنین منتقل نمی شود و تاثیری بر سلامت جنین نمیگذارد ولی در صورتی که هنگام زایمان عفونت قارچی داشته باشید و نوزاد هنگام خروج از واژن با این قارچ ها تماس پیدا کند احتمال این که مبتلا به عفونت قارچی دهانی یا برفک دهان شود ، زیاد است.
برفک دهان معمولا به صورت لکه های سفید رنگ در دو طرف و سقف دهان و گاهی سفیدی روی زبان خودش را نشان میدهد که مشکل جانی نداشته و قابل درمان است.
روشهای پیشگیری از عفونت قارچی واژن
قارچ ها در فضای گرم و مرطوب بهتر رشد میکنند بنابراین با خشک نگه داشتن بیرون واژن میتوانید از ایجاد عفونت قارچی پیشگیری نمایید.
متعادل نگه داشتن باکتری های مفید واژن هم نقشبسیارموثری در پیشگیری از عفونت قارچی دارد.
توصیه های زیر میتواند به شما کمک کند که دوران بارداری را بدون درگیری واژن با عفونت قارچی طی کنید:
- مصرف مواد غذایی حاوی پروبیوتیک مثل ماست ، پنیر ، ترشی های محلی ، عسل خام ، توفو و غیره .
- استفاده از لباس زیر نخی
- اجتناب از پوشیدن شلوار تنگ و جوراب شلواری
- پوشیدن شلوارهای آزاد و دامن
- تعویض روزانه لباس زیر به خصوص اگر در اثر فعالیت مرطوب شده باشد
- خوابیدن بدون لباس زیر در شب
- اجتناب از مصرف دوش واژِینال یا وارد کردن هر ماده شستشو دهنده ای به داخل واژن
- خشک کردن واژن از جلو به سمت عقب
- مراقبت هنگام رابطه جنسی و نداشتن رابطه مقعدی که منجر به انتقال باکتریهای مقعد به سمت واژن شود.
- حفظ نظافت و بهداشت آلت تناسلی مردانه قبل از رابطه جنسی به خصوص اگر تعریق زیادی داشته است.
- عدم تماس همزمان آلت تناسلی مردانه با پوست اطراف مقعد و واژن