مطالعات انجام شده روی چهار نمونه از شاهین ها نشان می دهد حرکت به سمت بالا قبل از فرود آمدن به این پرندگان بزرگ کمک می کند تا از هرگونه از دست دادن کنترل خطرناک هنگام نشستن جلوگیری کنند. این نوع ترمزگیری از طریق تجربه آموخته می شود.
به گزارش سیناپرس، نشستن با سرعت زیاد یکی از سخت ترین رفتارهای پروازی برای پرندگان است و طراحان وسایل پرنده و هواپیماها تلاش می کنند از این نوع فروز اجتناب کنند.
یافته های جدید پژوهشگران نشان می دهد پرندگان کوچکتر ممکن است با شناور شدن به سمت پایین فرود بیایند، اما پرندگان بزرگتر معمولاً به سمت بالا حرکت می کنند و موضوع فوق احتمالاً به این دلیل است که اندازه آنها شناور شدن را غیر ممکن می کند و به این دلیل که حرکت به سمت بالا انرژی جنبشی را به انرژی پتانسیل قبل از برخورد منتقل می کند، شاهین ها از این روش برای فرود استفاده می کنند.
گراهام تیلور، مارکو کلاین هیرنبرینک، لیدیا فرانس و همکارانش در مطالعات خود مسیر حرکت چهار شاهین گونه هریس Parabuteo unicinctus را برای بررسی این رفتار مشاهده کردند. سه تا از این پرندگان نرهای کم تجربه بودند که قبلاً فقط مسافت های کوتاهی را پرواز کرده بودند و دیگری یک ماده بالغ با تجربه بود.
نویسندگان داده های مسیر را از ۱۵۸۵ پرواز و فرود روی نیمکت هایی که در فاصله های ۵، ۷، ۹ یا ۱۲ متر از هم قرار داشتند، جمع آوری کردند. پرندگان جوان در چند پرواز اول با بال زدن مستقیماً بین صندلی ها پرواز می کردند.
با این حال، آنها به زودی رفتار و نحوه نشستن غیر مستقیم پرنده با تجربه را اتخاذ کردند. آنها با پریدن به سمت جلو به شیرجه ای با چندین ضربه بال قدرتمند، که به یک صعود بدون قدرت و به دنبال آن یک مانور رو به بالا که با بدن تقریباً عمودی و بالهای کشیده شده به سمت پاها ادامه داشت، حرکت کردند.
پس از تجزیه و تحلیل داده‌ها، نویسندگان به این نتیجه رسیدند که اگرچه رفتار خاص نوع نشستن این پرنده ها که از آن با عنوان swooping یاد می شود لزوماً مصرف انرژی را به حداقل نمی رساند اما به پرندگان کمک می‌کند تا مسافتی را که در شرایط خطرناک پس از توقف مؤثر در هوا هنگام نشستن در هوا پرواز می‌کنند کاهش دهند و ممکن است به تثبیت بصری در فرود کمک کند.
