رمزی هانت بیماری ویروسی است و توسط همان ویروسی ایجاد می شود که آبله مرغان و زونا را تولید می کند. این می تواند کیفیت زندگی افراد را تغییر دهد و حتی شامل تغییر روال روزانه و کاری نیز می شود. در این مقاله نحوه ابتلا به بیماری سندرم رمزی هانت ، بارزترین علائم آن و اینکه آیا درمانی وجود دارد را توضیح خواهیم داد.
سندرم رمزی هانت (هرپس زوستر اوتیکوس) زمانی رخ می دهد که بروز زونا عصب صورت نزدیک یکی از گوش های شما را تحت تاثیر قرار دهد. علاوه بر بثورات دردناک زونا، سندرم رمزی هانت می تواند باعث فلج صورت و کاهش شنوایی در گوش آسیب دیده شود.
سندرم رمزی هانت توسط همان ویروسی ایجاد می شود که باعث بروز آبله مرغان می شود. پس از برطرف شدن آبله مرغان، ویروس همچنان در عصب شما زندگی می کند. سال ها بعد، ممکن است دوباره فعال شود. وقتی این کار را می کند، می تواند بر عصب صورت شما تأثیر بگذارد.
چرا ویروس دوباره فعال می شود؟
این ویروس در همه کسانی که در کودکی آبله مرغان داشته اند دوباره فعال نمی شود. همانطور که قبلاً اشاره کردیم، بسیاری از مردم تمام زندگی خود را بدون شنیدن و تجربه دوباره آن می گذرانند.
مورد سندرم رمزی هانت جاستین بیبر به دلیل سن او تا حدودی نادر است. می‌توان فرض کرد که فعال شدن مجدد ویروس واریسلا-زوستر به دلیل کاهش قدرت دفاعی است. یعنی سیستم ایمنی بدن بنا به دلایلی ضعیف می شود و عامل ویروسی از این فرصت استفاده می کند تا خود را نشان دهد و در عصب جایی که قرار گرفته است تکثیر شود.
سیستم ایمنی بدن ممکن است به دلایل مختلف به خطر بیفتد:
- یک بیماری زمینه ای شدید که بدن را مجبور می کند منابع را به آنجا هدایت کند.
به عنوان مثال مصرف داروهایی که گلبول های سفید و تولید ایمونوگلوبولین را تحت تأثیر قرار می دهند، مانند کورتیکواستروئیدها.
- حالت های استرس، اضطراب یا عصبی بودن که باعث افزایش ترشح کورتیزول می شود و به این وسیله از عملکرد معمول گلبول های سفید جلوگیری می کند.
علائم بیماری سندرم رمزی هانت چیست؟
برخی از افراد دچار فلج صورت می‌شوند که به سختی یک طرف صورت را حرکت می‌دهند.
علائم دیگری که ممکن است ظاهر شوند به شرح زیر است:
- درد در صورت
- وزوز گوش: صدایی با منشا ناشناخته که فقط توسط بیمار درک می شود.
- هایپراکوزیس: از دست دادن لحظه ای شنوایی.
- تغییر حس چشایی.
- سرگیجه
- فلج محیطی صورت که بر پلک زدن و تکان لب در نیمی از صورت تأثیر می گذارد.
عوامل خطر سندرم رمزی هانت
سندرم رمزی هانت می تواند در هر فردی که آبله مرغان داشته باشد رخ دهد. این در بزرگسالان مسن‌تر شایع‌تر است و معمولاً افراد بالای 60 سال را مبتلا می‌کند. سندرم رمزی هانت در کودکان نادر است.
سندرم رمزی هانت مسری نیست. با این حال، فعال شدن مجدد ویروس واریسلا زوستر می تواند باعث آبله مرغان در افرادی شود که قبلاً آبله مرغان نداشته اند یا برای آن واکسینه نشده اند. این عفونت برای افرادی که مشکلات سیستم ایمنی دارند می تواند جدی باشد.
تا زمانی که تاول های بثورات پوستی از بین بروند، از تماس فیزیکی با افراد زیر خودداری کنید:
- هر کسی که هرگز آبله مرغان نداشته یا واکسن آبله مرغان را دریافت نکرده است.
- هر کسی که سیستم ایمنی ضعیفی دارد.
- نوزادان
- زنان حامله
عوارض سندرم رمزی هانت
عوارض سندرم رمزی هانت ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- کم شنوایی دائمی و ضعف صورت: برای اکثر افراد، کاهش شنوایی و فلج صورت مرتبط با سندرم رمزی هانت موقتی است. با این حال، می تواند دائمی شود.
- آسیب چشم: ضعف صورت ناشی از سندرم رمزی هانت ممکن است بستن پلک را برای شما دشوار کند. هنگامی که این اتفاق می افتد، قرنیه که از چشم شما محافظت می کند، می تواند آسیب ببیند. این آسیب می تواند باعث درد چشم و تاری دید شود.
- نورالژی پس از تبخال : این وضعیت دردناک زمانی رخ می دهد که عفونت زونا به رشته های عصبی آسیب می زند. پیام های ارسال شده توسط این رشته های عصبی گیج و اغراق آمیز می شوند و باعث دردی می شوند که ممکن است پس از محو شدن سایر علائم و نشانه های سندرم رمزی هانت مدت طولانی ادامه داشته باشد.
جلوگیری از سندرم رمزی هانت
اکنون کودکان به طور معمول در برابر آبله مرغان واکسینه می شوند که احتمال ابتلا به ویروس آبله مرغان را تا حد زیادی کاهش می دهد. واکسن زونا برای افراد 50 ساله یا بالاتر نیز توصیه می شود.
راههای درمان سندرم رمزی هانت
درمان سریع سندرم رمزی هانت می تواند درد را کاهش دهد و خطر عوارض طولانی مدت را کاهش دهد. داروها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- داروهای ضد ویروسی: داروهایی مانند آسیکلوویر (Zovirax)، فامسیکلوویر (Famvir) یا والاسیکلوویر (Valtrex) اغلب به مبارزه با ویروس آبله مرغان کمک می کنند.
- کورتیکواستروئیدها : به نظر می رسد یک رژیم کوتاه پردنیزون با دوز بالا اثر داروهای ضد ویروسی را در سندرم رمزی هانت تقویت می کند.
- داروهای ضد اضطراب: داروهایی مانند دیازپام (والیوم) می توانند به تسکین سرگیجه کمک کنند.
- مسکن ها: درد مرتبط با سندرم رمزی هانت می تواند شدید باشد. ممکن است نیاز به داروهای مسکن تجویزی باشد.
شیوه زندگی و درمان های خانگی
موارد زیر می تواند به کاهش ناراحتی ناشی از سندرم رمزی هانت کمک کند:
- نواحی تحت تاثیر بثورات را تمیز نگه دارید.
- برای تسکین درد، کمپرس خنک و مرطوب را روی بثورات بمالید.
- از مسکن های بدون نسخه یا داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن (ادویل، موترین آی بی، و غیره) استفاده کنید.
اگر ضعف صورت بستن یکی از چشمانتان را برای شما دشوار می کند، اقدامات زیر را برای محافظت از بینایی خود انجام دهید:
- اگر چشم شما خشک شد در طول روز از قطره های مرطوب کننده استفاده کنید.
- در شب، پماد را روی چشم بمالید و پلک خود را با چسب ببندید یا از چسب چشم استفاده کنید.
