یک محرک مصنوعی که به عنوان "غبار میمون" شناخته می شود، به دلیل عوارض جانبی آزاردهنده روان پریشی و توهمات شدید، هشداری را در سراسر جهان ایجاد کرده است، مصرف کنندگان آن در معرض خطر حملات پانیک شدید و طولانی مدت، بروز علائم روان پریشی ناشی از کم خوابی، هوس های اعتیادآور و مرگ ناشی از مصرف بیش از حد هستند.
کاتینون مصنوعی یا نمک های حمام ، محرک های ساخته دست بشر هستند که از نظر شیمیایی شبیه کاتینون هستند، ماده ای که در گیاه قات (خات) یافت می شود.
این گیاه بومی شرق آفریقا و جنوب عربستان است که برخی افراد آن را به دلیل اثرات جانبی محرک آن می جوند. با گذشت زمان، تنوع بیشتری از کاتینون در آزمایشگاه‌ها ایجاد شده و با نام‌های مختلفی فروخته می‌شود، از جمله نام خاصی به نام « غبار میمون».
کاتینون مصنوعی می تواند بسیار قوی تر از محصول طبیعی موجود در گیاه قات باشد. بسیاری از مردم که گرفتار آن شده اند خود را شبیه میمون می بینند و الگوی آنها میمون است. اما این ماده مخدر چیست و چگونه عمل می کند؟
غبار میمون چیست؟
غبار میمون که با نام های دیگر غبار زامبی، غبار آدمخوار و متیلن دی اکسی پیرووالرون (MDPV) شناخته می شود، یک کاتینون مصنوعی یا نوعی نمک حمام است که از نظر شیمیایی شبیه به یک محرک طبیعی به نام کاتینون است.
کاتینون های مصنوعی بخشی از دسته دارویی به نام مواد روانگردان جدید (NPS) هستند. NPS مواد روانگردان کنترل نشده ای هستند که هیچ استفاده پزشکی قابل قبولی ندارند.
هنگامی که یک نوع NPA توسط قانون شناسایی می شود، یک نوع جدید به سرعت برای جایگزینی آن ساخته می شود.
کاتیونون های مصنوعی عموماً استفاده می شوند زیرا اثرات سایر مواد کنترل شده را تقلید می کنند که ممکن است به دست آوردن آنها دشوارتر یا گران تر باشد. این داروها همچنین به عنوان مواد ارزان‌تر برای محرک‌هایی مانند آمفتامین، کوکائین و مت آمفتامین به بازار عرضه می‌شوند.
کاتیونون های مصنوعی مشابه غبار میمون نیز به عنوان افزودنی در سایر داروهای روانگردان مانند مولی برای تشدید عوارض جانبی استفاده می شود. اگرچه غبار میمون در بریتانیا و استرالیا بیشتر دیده می شود، اما هر روز انواع کاتیون های مصنوعی در کشورهای دیگر فروخته می شود و مورد سوء استفاده قرار می گیرد.
غبار میمون از چه چیزی ساخته شده است؟
ماده اصلی غبار میمون متیلن دی اکسی پیرووالرون (MDPV) است. MDPV یک داروی طراحی شده از کلاس فن اتیل آمین است که از نظر ساختاری با کاتینون و سایر محرک های رایج مورد سوء استفاده مانند MDMA و مت آمفتامین مرتبط است.
غبار میمون به عنوان یک سیستم عصبی مرکزی برای ایجاد عوارض جانبی توهم زا عمل می کند. MDPV برای استفاده پزشکی در ایالات متحده تایید نشده است. اغلب در اینترنت و فروشگاه‌های خرده‌فروشی محلی به‌عنوان نمک‌های حمام و ... فروخته و برچسب‌گذاری می‌شود. علاوه بر MDPV، غبار میمون همچنین ممکن است حاوی مواد شیمیایی یا افزودنی های متعدد دیگری باشد که می تواند برای ذهن و بدن مضر باشد.
عوارض جانبی مخدر غبار میمون
غبار میمون با اتصال به دوپامین، نوراپی نفرین و ناقلان سروتونین عمل می کند تا جذب این مواد شیمیایی را در مغز مهار یا مسدود کند. مشابه کوکائین یا مت، غبار میمون نشان داده است که جذب دوپامین و نوراپی نفرین را مهار می کند و مغز را با این داروها پر می کند. برخی از عوارض جانبی رایج غبار میمون که ممکن است رخ دهد می تواند شامل موارد زیر باشد:
- اضطراب
- پارانویا
- هذیان‌ها
- گرفتگی عضلات
- تحلیل سریع عضلات
- آسیب مغزی
- مرگ
- تاکی کاردی (ضربان قلب سریع)
- فشار خون بالا (فشار خون بالا)
- انقباض عروق ( تنگ شدن رگ های خونی )
- تعرق مفرط
- وحشت زدگی
اثرات غبار میمون نیز شامل اعتیاد می شود، به ویژه در نتیجه مصرف طولانی مدت، و کسانی که از این دارو برای دوره های طولانی یا مکرر استفاده می کنند ممکن است اثرات داروی MDPV مانند روان پریشی، هوس و وابستگی فیزیکی را تجربه کنند.
عوارض جانبی غبار میمون معمولاً حدود دو تا سه ساعت و شش تا هشت ساعت طول بکشد. مدت و شدت این علائم به دوز مصرفی بستگی دارد. میانگین دوز MDPV یا غبار میمون 25 میلی گرم است، اما مصرف کنندگان مواد مخدر اغلب چندین دوز را در یک دوره مصرف می کنند.
