یکی از دیدنی های بهشهر تالاب میانکاله است که با منظره های دست نخورده و زیبا و پوشش گیاهی فوق العاده، نظر گردشگران را جلب می‌کند. ولی برای طبیعت گردان و دوستداران محیط زیست و حیات‌وحش، شاخص ترین ویژگی آن، جذابیت دیدن پرنده ها در پاییز و زمستان در این قسمت است.
دسترسی به تالاب میانکاله مازندران
برای دست یابی و رسیدن به این مکان دیدنی باید یکی از مسیرهای گوناگون که این امکان را به شما می دهد و توجه به اینکه از چه شهری می خواهید سفر کنید را انتخاب کنید. ولی بهترین مسیرها که تعداد جاذبه های بیشتری را در دل خود جای داده است را به شما معرفی خواهیم کرد.
اگر از شهرهای غربی و یا مرکزی کشور تصمیم به سفر دارید بهتر است نخست به ساری سفر کنید تا به این بهانه بتوانید اول سری به دشت ناز ساری بزنید و از طبیعت دوست داشتنی آن لذت ببرید و بعد راه خود را به سوی بهشهر و مقصد نهایی یعنی تالاب میانکاله مازندران ادامه دهید.
خصوصیات طبیعی و گردشگری برجسته تالاب و پناهگاه حیات وحش میانکاله
تالاب و مامن حیات وحش میانکاله با مناظر دست نخورده و بکر از شاخص‌ترین دیدنی‌های استان مازندران محسوب می شود. این مکان سرسبز با آواز کمیاب ترین انواع پرندگان مهاجر، آب‌وهوایی دل‌پذیر و مناظری باورنکردنی، هر ساله نظر تعداد زیادی از علاقه مندان طبیعت را به خود جلب می‌کند.
این تالاب در هر یک از فصل‌های سال، شگفتی‌های منحصر به‌فردی را به‌تصویر می‌کشد. برای مثال، در فصل پاییز تماشای پرندگانی که با پیمودن مسیرهای طولانی از دورترین نقاط روسیه، سیبری و خاورمیانه خود را به این مکان زیبا رسانده‌اند، حال‌وهوای عجیبی دارد.
دیدن منظره طلایی رنگ طلوع آفتاب و خیره شدن به تصویر سرخ گونه غروب میانکاله از بزرگ‌ترین لذت‌هایی است که هر شخص در طول عمر خود بهتر است برای یک‌بار هم که شده از آن استفاده کند. خیلی از افراد، میانکاله را با لقب هایی مانند سرزمین پرندگان مهاجر و اسکان اسب‌های آزاد می‌شناسند. وجود پستاندارانی مانند روباه، گرگ، خرگوش، گراز و گربه وحشی از دیگر جاذبه‌های زیست‌محیطی این تالاب محسوب می شود.
دانستن این نکته جالب است که جلوه‌های طبیعی این تالاب و پوشش گیاهی شبیه جنگل‌های هیرکانی دیگر منطقه های شمالی ایران نیست. در عوض، در این قسمت از مازندران تا چشم کار می‌کند می‌توان انارستان‌ها و درختچه‌های گز و تمشک را دید که سر بر شانه یکدیگر گذاشته و مناظری فراموش‌نشدنی را به تصویر کشیده‌اند.
به یاد داشته باشید، حیات وحش این تالاب بکر و زیبا بسیار صدمه پذیر بوده و کوچک‌ترین بی دقتی یا خطایی امکان دارد صدمه ای غیر قابل جبران را به دنبال داشته باشد. پس، لازم است از ریختن زباله در فضای اطراف و به پا کردن آتش در جاهای از پیش تعیین‌نشده پرهیز کنید.
دیدن پرنده های تالاب میانکاله
ایران سرزمینی چهار فصل است، ولی آب و هوایی گرم و خشک دارد. در فصل‌های پاییز و زمستان هوای تالاب میانکاله برای پرندگان مهاجر خیلی مناسب می‌شود. طبیعت گردان دوستدار پرنده‌نگری، در این هنگام از سال به این منطقه از ایران سفر می‌کنند و از تماشای تابلوهای زیبای طبیعت لذت می برند.
برای دیدن کردن از تالاب میانکاله در فصل مهاجرت پرندگان، به مجوز سازمان حفاظت از محیط زیست بهشهر احتیاج دارید.
پرندگان مهاجر در سه دسته شکاری، خشکزی و آبزی به تالاب میانکاله مهاجرت می‌کنند. آب بخش های گوناگون در تالاب ویژگی های مختلفی دارند. هرچه در تالاب به‌سوی شرق پیش می رویم، از شیرینی آب کم می گردد و در انتهای شرقی تالاب شوری آب تالاب با شوری آب دریا برابری می‌کند. پرندگان گوناگون، نقاط مختلفی از تالاب را بسته به میزان شوری آب آن بخش برای اقامت انتخاب می‌کنند.
در غربی‌ترین بخش تالاب زیستگاه آب شیرین است و مهم‌ترین پرندگان دوستدار این منطقه عبارت‌اند از: حواصیل سفید بزرگ، اگرت کوچک، حواصیل خاکستری و اردک‌ها
در میانه تالاب زیستگاه آب لب شور است که پرندگانی مثل آبچلیک، سلیم، تلیله و به خصوص فلامینگو در آن زندگی می‌کنند.
زیستگاه آب شور در شرقی‌ترین قسمت تالاب، انواع کشیم، باکلان بزرگ، پرستوهای دریایی و انواع کاکایی‌ها وجود دارد.
زمان مهاجرت پرندگان از اوایل شهریورماه شروع می‌شود و تا اوایل دی‌ماه ادامه دارد. در طول این مدت بین ۵۰۰ هزار تا یک میلیون پرنده فصل سرد را در تالاب میانکاله میگذرانند. البته در همه سال پدیده مهاجرت پرنده‌ها وجود دارد ولی اوج آن در این مدت انجام می شود.
در طول سال‌ها پرندگانی که در طول مدت ماندنشان بیمار می‌شوند یا بچه دار می شوند، در میانکاله می‌مانند و بومی می‌شوند. اردک‌های سر سبز و چنگرها از این دسته هستند. پرنده مادر نمی‌تواند مهاجرت کند و در نتیجه جوجه‌اش بومی می‌شود. امروزه تعداد این پرندگان بومی شده به دو تا سه هزار می‌رسد.
یلوه معمولی، یلوه آبی و کشیم ها از این دست پرندگان هستند. ۱۲ گونه از پرندگان مهاجر بومی شده به علل گوناگون دچار افت جمعیت شده‌اند و پیدا کردنشان در این تالاب دشوار شده است. از این گروه می‌توان انواع عقاب دریایی دم سفید، مرگوس سفید، پلیکان پا خاکستری ، پلیکان سفید، قوی کوچک و قوی فریادکش را نام برد.
پوشش گیاهی میانکاله
یکی از خاص ترین جاذبه‌های میانکاله، پوشش 100 کیلومتر مربعی از درختان وحشی اناری است که به طور کاملا طبیعی و بدون مداخله انسان روییده‌اند. این انار، همان انار ترشی است که از آن برای تهیه رب استفاده می‌کنند. علت ترشی انارهای میانکاله هم خاک شور آن است.
به جز انار، بوته‌های تمشک وحشی هم از دل خاک می‌رویند و گردشگران در زمستان با هر دشواری که باشد، تعدادی از آنها را چیده و نوش جان می‌کنند. ولی تمشک و انار فقط گونه‌های گیاهی موجود در میانکاله نیستند و حدود 179 گونه گیاهی دیگر هم در این منطقه رشد می‌کنند. گیاهانی مثل تنگرس، ازگیل، سیاه تل، سپیدار، اوجا، گز، دم اسب و نی سبب شده‌اند تا پوشش گیاهی این منطقه خیلی زیبا، خاص و بی نظیر باشد.
